قواعد میانجیگری بین المللی:

ماده اول:

قواعد مرکز حل منازعات تجارتی افغانستانزمانی تطبیق مې میگردد، که طرفین قبل از قبل شرط گذاشته باشند و یا هم در قرارداد، حل اختلافات فعلی و آینده خود را، تحت قواعد میانجیگرِی بین المللی مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان از طریق میانجیگری و مصالحه، قرارداده باشند. و یا اینکه، بدون تعیین قواعد خاص، هر دو طرف به حل اختلافات فعلی و آینده خود از طریق میانجیگری و مصالحه، زیر چتر مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان قرارداده باشند، که در ینصورت قواعد میانجیگری بین المللی مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان تعین شده تلقی گردیده و مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان مرجع مدیریت کننده میانجیگری بین ایشان می باشد.

میانجیگري تحت این قواعد محرم، اختیاری، غیرالزام آور و یک روند شخصی حل منازعات میباشد، که در ان یک شخص بیطرف ( میانجی) به طرفین کمک مینمایند تا از طریق مذاکره به یک حل نائل آید.

طرفین به توافق دوجانبه میتواند هربخش این قواعد را تغییرنماید به شمول انجام میانجیگری به طریقه الکترونیکی یا تیلفونی یا به واسطه هرشیوی بدیل دیگر تکنالوژی.

ماده دوم:

آغاز میانجگری:

هر یکی از طرف/طرفین میتواند با تقدیم نمودن درخواستی بخاطر میانجیگری از طریق ایمیل، پست مشخص، ویب سایت و فکس به دفتر مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان میانجیگری را آغاز نماید.
با تقدیم درخواستی، درخواست دهنده مکلف است که همی ای طرفین از ان مطلع سازد. درخواست دهنده مکلف است که به مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان و همچنان به طرفین ذیدخل معلومات ذیل را تهیه نماید:

کاپی قرارداد و یا شرط که طرفین در آن فقره مبنی بر انجام میانجیگری را گنجانیده است
معلومات تفصیلی تماس در رابطه به طرفین و نمایندگانان در منازعه به شمول، اسمها، ادرس فزیکی پست، ادرس الکترونیکی و شماره های تیلفون اگر امکان داشته باشد؛
بیانیه مختصر راجع به ماهیت منازعه، کمیت ( ارزش) منازعه ( اگر باشد) و حل مورد نظر؛
مهارت ویژه که باید میانجی داشت باشد. بشمول، تجربه، تابعیت و ضروریات زبان.

درخواست داوطلبانه:

اگر در رابطه به تطبیق قواعد میانجیگری مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان کدام قرارداد یا شرط پیشاپیش موجود نباشد، یک طرف میتواند به شکل اختیاری از مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان تقاضا نماید تا طرف مقابل را به میانجیگری فراخواند. مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان با دریافت درخواستی اختیاری به طرف یا طرفین مقابل تماس برقرار مینماید و تلاش میکند تا به یک توافق مبنی بر اشتراک در میانجگری با مدیریت مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان دست یابد.

ماده سوم

جواب به درخواست میانجیگری:

طرف/طرفین که درخواست برای میانجیگری بدست میاورد، باید در خلال چهارده روز بعدی، به طرف مقابل و مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان از رد برگزاری میانجیگری اطلاع دهند. عدم ارایه جواب رد میانجیگری در چهارده روز به معنی رضایت تلقی میشود.

ماده چهارم:

تعیین کردن میانجی:

اگر طرفین برسر یک میانجی، که علاقه و توانان را داشته باشند موافقت داشته باشند، باید مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان را از ان مطلع سازد. اگر طرفین مشترکآ مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان را از انتخاب یک میانجی مشترک خود، که اسمان در سایت انترنیتی مرکز حل منازعات تجارتی افغانستانمیباشد، و یا هم ازشیوه دیگر تعیین کردن میانجیاطلاع ندهند، میانجی طور ذیل انتخاب میگردد:

مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان لیست پنج تن از میانجی را به هریک از طرفین میفرستد. مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان در ترتیب لیست، به تابعیت طرفین، زبان که میانجیگری در ان صورت میگیرد، محل که در ان میانجیگری برگزار میگردد وتخصص ویژه مرتبطه؛
اگر طرفین نتواند که از لیست مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان به یک میانجی که مورد قبول هردوطرف باشند موافقت نماید، در ان صورت هر یکی ان باید تا دو نام از لیست به عنوان نامهای عدم قبول را نشانی، و متباقی اسمها را به اساس ارجحیت ترتیب و به مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان ارسال نماید. اگر در طول بیست روز تجارتی لست به مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان برنگردد، تمام میانجیگرها مورد تائید پنداشته میشود و میانجی به صلاحیت مرکز حل منازعات تجارتی افغانستانانتخاب میگردد. اگر لست در زمان مشخص شده به مرکز حل منازعات تجارتی افغانستانبرگشته شود، مرکز ازمیانمیانجیگررا که طرفین انتخاب نموده، شخص را که مشترکآ به انارجحیت داده شده، دعوت مینامید.
اگر طرفین نتواند ازمیان لست به یکی از میانجیگرها به توافق برسد، و یا اینکه میانجی مورد انتخاب نمیتواند کار کند، ویا به هر دلیل دیگر از لست تقدیم شده انتخاب صورت نگیرد، در ان هنگام مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان دارای صلاحیتی میباشد، بدون اینکه لست دیگر ارسال نماید از لست میانجیگرها، میانجی انتخاب نماید.

ماده پنجم

تعارض منافع و تبدیل یک میانجی

میانجیگران مرکز حل منازعات تجارتی افغانستانمکلف به رعایت طرزالعمل ذیل میباشد:

رد کردن میانجیگری، اگر او نمیتواند که ان را به شیوه بیطرفانه انجام نماید؛ و
درممکن ترین فرصت، افشای تمامي تعارضات منفعت واقعی یا بالفعل، چی شخصی و چی مالی، که منطقآ به میانجی مربوطه شناخته شود و یا منطقآ در باره بی طرفی میانجی سوال برانگیز باشد؛
پر کردن چیک لستمرکز حل منازعات تجارتی افغانستان در رابط به تضاد منافع ؛ و
میانجی بعد از تعیین ان، هر چه عاجلتر امکان داشت باشد، باید میانجیگری را اغاز و تمام تلاش خود را خرچ دهد، که میانجیگری بعد از تعیین او در مدت زمان شصتوشش (66) روز انجام نماید. انتخاب او بدون رضایت کتبی طرفین نباید از سه ماه عدول نماید.

بعد از افشا گیری و دریافت چک لست مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان، طرفین میتواند از تعارض هرگونه منافع، واقعی یا بالقوه بگذرد و میانجیگری را به پیش ببرد.اگر طرفین برسر اینکه،از تضاد منافع واقعی یابالقوه بگذرد به توافق نرسد، میانجی از طرف مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان تبدیل میگردد و به جای ان از لست که قبلآ طرفین ان را تائید کرده میانجی دیگر تعیین میگردد.

ماده ششم

خالیگاها:

اگر کدام میانجی بی علاقه باشد یا نتواند که میانجیگری را به پیش ببرد، مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان میانجی دیگری را تعیین میکند، مگر این که طرفین طبق ماده چهارم طور دیگر توافق نماید.

ماده هفتم

نمایندگی:

شخص منتخب شده میتواند از طرف خود نمایندگی نماید، نمایندگی کردن توسط وکیل ضرور نمیباشد. از اشخاص غیر حقیقی توقع میرود، که در روند مکمل میانجیگری یکی از آمرین، شریک یا کارمند باصلاحیت دیگر انها، که بتواند در باره حل منازعه تصمیم اتخاذ نماید، حاضر باشد. اسم و ادرس ان شخص باید به شکل کتبی همراه تمام طرفین و مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان شریک ساخته شود.

ماده هشتم

تاریخ، زمان و مکان میانجیگری:

میانجی با مشوره به طرفین تاریخ و زمان هر جلسه میانجیگری را تعیین مینماید. میانجیگری در دفتر مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان، و یا در محل دیگر که به طرفین و میانجی مناسب باشد برگزار میگردد.

ماده نهم

وظایف و مسئولیتهای میانجی:

با در نظر داشت ماهیت، خواستهای طرفین، زمان و منافع مالی، میانجی میتواند به شیوه که به نظر وی مناسب باشد میانجیگری را انجام دهند. میانجی صلاحیت تحمیل یک راه حل را بالای طرفین ندارد، ولی درصورت درخواست، میتواند به شکل شفاهی یا کتبی پشنهادات را در زمینی راه حل ارایه شده منازعه داشته باشد؛
میانجی میتواند به طرفین به شکل مشترک یا جداگانه ارتباط برقرارکند، به شمول ملاقات خصوصی، و هرطرف همراه میانجی باید همکاری نماید. یک طرف هر زمانی درخواست نشست خصوصی را به میانجی نموده میتواند. طرفین ذیدخل باید همکاری همجانبه نماید تا روند میانجیگری به پیشبرود و در زمان معینه ان صورت گیرد.
طرفین تشویق میگردد، که همی اسناد مرتبط به راه حل خواسته شده معاوضه نماید. میانجی میتواند تبادل تفاهمنامهدرمورد موضوعات ازجمله منافع اساسی و پیشینهگفتگوهای طرفین را درخواست نماید؛
در صورت نیاز، یک طرف ان معلومات را که میخواهد سری نگه داشته شود، میتواند ان را دریک تماس جداگانه به میانجی مطرح نماید.
هنگام که، فیصله نهای بالای تمام موارد یا برخی از موارد منازعه در همان نشست/نشستها میانجیگری صورت نگرفت باشد، میانجی میتواند جلسه را تا یک مدت بیشتر ادامه داده، تا به فیصله نهایی دست یابد. میانجی نماینده قانونی کدام طرف نمیباشد و نه هم کدام مسئولیت امانتداری را به کدام طرف دارد.

ماده دهم

وظایف ومسئولیت های طرفین:

طرفین باید نمایندگان باصلاحیت خویش را، که صلاحیت حل منازعه را داشته باشد، و از اشتراک ایشان در جلسه میانجیگری ، مطمئن سازد.

طرفین و نمایندگانانها، باید در جریان نشست/نشستهای معیینه میانجیگری و پیش ازان ، مساعی لازم خویش را که مناسب حالات شان باشد بخرچ دهند، تا برای یک میانجیگری موثر و نتیجه بخش خود را اماده و اشتراک نماید.

ماده یازدهم:

رازداری:

جلسات میانجیگری خصوصی و پنهانی میباشد. به جز از طرفین و نمایندگانانها، هر کس دیگر به اجازه طرفین و رضایت میانجی در ان اشتراک کرده میتواند. معلومات که در جریان پروسه میانجیگری به دست امده است، باید مخفی نگه داشته شود.

ماده دوازدهم

محرمیت:

با درنظرداشت قوانین قابل اجرا و قرارداد فی مابین طرفین، کلیه معلومات، سوابق، گزارشات و دیگر اسنادی که توسط میانجی در جریانکار شان به دست اورده میشود، محرمانه خواهد ماند. میانجی در کدام جریان خصمانه ویا قضاء مجبور نخواهد شد، که در رابطه به میانجیگری چنین ثبوت ها را افشا سازد، شهادت بدهند یا شواهد ارایه بدارد. طرفین محرمیت میانجیگری را حفظ خواهند کرد و در کدام روند حکمیت، قضاء و جریان دیگر، بالای ان منحیث شواهد استناد نخواهند کرد:

نظریات و پیشنهادات ارائه شده به شمول پیشنهادات تسویه‌ای که توسط طرف دیگر در جریان روند میانجیگری به میانجی پیشکش گردیده است؛
اعترافات و امتیازات که، در جریان روند میانجیگری توسط طرف دیگر صورت گرفته؛
علاقمندی یک طرف مبنی بر تائید یا رد یک طرح پیشنهادی راه حل.

ماده سیزدهم

ممنوعیت یاداشت مختصر:

از جریان میانجیگری، گرفتن یاداشت مختصر منع میباشد، مگر این که طرفین طور دیگر توافق نماید.

ماده چهاردهم

پایان میانجیگری

میانجیگری در حالات ذیل لغو میگردد:

توسط قرارداد حل و فصل، که به موقع اجرا گردیده است؛ یا
توسط اظهارات کتبی یا لفظی میانجی یا تمام طرفین در این مورد، که تلاش های مزید در زمینه حل و فصل منازعه طرفین، نمیتواند مثمر واقع گردد؛ یا
توسط خروج یک طرف از روند میانجیگری.

ماده پانزدهم

رفع مسئولیت:

مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان و نه هم میانجی طرف لازمی جریانات قضائی در رابطه به میانجیگری میباشد.مرکز حل منازعات تجارتی افغانستانیا کدام میانجی دیگر در برابر هیچ یکی از طرفین، به علت خطا، عمل یا عدم اجرا عمل، که ارتباط داشته ناشی شده و یا به نحوی از انحا مربوط باشد به میانجیگری که تحت این قواعد صورت گرفته، مسئول پنداشته نمی شود. مگر این که فریبکاری و یا عدم صداقت در کار باشد.

ماده شانزدهم

تفسیر تطبیق قواعد:

تفسیر این قواعد باید به میانجی با در نظر داشت وظایف و مسئولیت های وی واگذار شود. تمام قواعد دیگر توسط مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان تفسیر و تطبیق میگردد.

ماده هفدهم

پرداخت ها:

اگر طور دیگر تجویز نگردید باشد، مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان از هم طرفین میخواهد، کهان مقدار پول رابخاطر هزینه و مصارف که در مشوره به میانجی لازم دیده میشود، قبل از جلسه میانجیگری بپردازند. مرکز ان مقدار پول که به مصرف نرسیده، در ختم میانجیگری برمیگرداند. در صورت عدم اجرای پرداختهای لازمی، مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان، این حق را دارد که میانجیگری را تاان زمان که پرداختها اجرا گردد به تعویق بیندازد. مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان، از این که، کدام طرف پول لازمی خود را پرداخت، به میانجی اطلاع نمیدهد.

ماده هژدهم

مصارف:

اگر طور دیگر توافق صورت نگرفته باشد، تمام مصارف میانجیگری، به شمول فیس میانجی، سفرخرچ لازم و دیگر مصارف میانجی، به شکل مساویانه، بدون درنظر داشت نتیجه میانجیگری، بین طرفین تقسیم میگردد. مصارف اشتراک کنندگان برای هر جانب، به دوش طرف میباشد که اشتراک انها را درخواست مینماید.

طرفین مکلف به پرداخت این نوع مصارف میباشد. میانجی برای اینکه، هزینه ها را تامین کرده باشد، میتواند در جریان میانجیگری هر زمان، از طرفین بخواهند که پول اضافی را بپردازند.

ماده نوزدهم

مصارف میانجیگری:

فیس معیین غیر قابل باز پرداخت برای یکطرف قضیه مبلغ——- میباشد. برعلاوه این، طرفین مکلف به پرداخت حق الزحمه میانجی، برای جلسه و زمان مطالعه ( طورساعتوار یا روزانه)، طبق نرخ منتشره وی، میباشد.

عمومآ، کلیه مصارف طور مساویانه بین طرفین تقسیم میگردد. طرفین میتواند این تنظیم را، توسط قرارداد تعدیل نماید.

پیش از اغاز میانجیگری، مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان، باید کلیه مصارف را تخمینآ پیشبینی کند.

طبق توافق صورت گرفت، هر جناح باید مقدار سهم خود را بپردازند. بعد از پایان میانجیگری، مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان باید حساب ارایه و پول که به مصرف نرسید به طرفین برگرداند.

ماده بیستم:

زبان:

در صورت نبود توافق طرفین طور دیگر، زبان میانجیگری، زبان اسناد خواهند بود که، قرارداد میانجیگری در ان گنجانیده است.

ماده بیست ویکم

کرایه تالار کنفرانس:

هزینه های که بالا ذکر شده، استفاده از تالار کنفرانس، که به کرایه داده میشود شامل نمی سازد.

ماده بیست و دوم

نقش میانجی در سایر جریانات:

در نبود توافق کتبی مخالف، میانجی نمیتواند در رابطه به همان موضوع، که تحت میانجیگری قرارداشت، در جریان حکمیت یا قضاء، بحیث حکم، قاضی، وکیل یا اهل خبره اشتراک ورزد. طرف نمیتواند میانجی را، در جریانات قضائی بعدی که ناشی ازهمان قرارداد باشد، به عنوان شاهد فرابخوانند.

ماده بیست و سوم

جریان حکمیت و قضاء:

طرفین تعهد مینماید، که در جریان روند میانجیگری، هیچگونه جریان حکمیت یا قضائی را در رابطه به همان موضوع به راه نمی ندازد. مگر این که، طرف بر این باور، که به خاطر حفظ حقوق ادعا شده خود، اغاز روند حکمیت یا قضائی ضرور میباشد، اغاز نماید.

ماده بیست و چهارم

قانون حاکم و قلمرو قضائی:

روند میانجیگری توسط قوانین محلکه، میانجیگری در انجا صورت میگیرد؛ اداره، تفسیر و اجرا میگردد. محکمه تجارتی محل میانجیگری، حق انحصاری حل وفصل موضوع مورد؛ ادعا، منازعه یا اختلاف، که ناشی از میانجیگری میباشد، دارد.

ماده بیست و پنجم:

موافقتنامه میانجیگری:

هرگونه فیصله‌یی که در پایان پروسه میانجیگری بدست آمده است، باید کتبی باشد و به امضاء طرفین و یا نماینده‌های انها رسیده باشد در غیر ان هیچ الزامیت قانونی ندارد. موجودیت فورم موافقتنامه مرکز حل منازعات تجارتی افغانستان قرینه ای بر تصدیق تسویه، جهت تطبیق میباشد.